Słupsk

Wczoraj Pani Krystyna Danilecka-Wojewódzka Prezydentka Miasta Słupska spotkała się ze wspaniałym człowiekiem, który podjął się zadania w niezwykle trudnych warunkach, także pod jakimś rodzajem presji czasowej, zadania, które tak naprawdę dziś stanowi o tym,że kolejny raz możemy być dumni z tego, jakie jest nasze miasto.
Zadanie, które ma na myśli Pani Prezydent to renowacja Pomnika Powstańców Warszawskich, jaki znajduje się niedaleko I Liceum Ogólnokształcącego. Tą osobą jest Pan Janusz Kazimierski, który początkowo do realizacji tego projektu podchodził z wielkimi wątpliwościami i obawami. Wynikało to nie tylko ze wspomnianego stopnia trudności, ale też poczucia odpowiedzialności ze strony Pana Janusza i postawy, która wymagała dogłębnego namysłu i analizy.

Ostatecznie Pan Janusz podjął się tego zadania i był to strzał w tzw. dziesiątkę. Prace zakończone na koniec ub.roku to wielki sukces Pana Janusza Kazimierskiego oraz wszystkich osób zaangażowanych od lat w dbałość o tę wielką pamiątkę, która stanowi o sercu i emocjach słupszczan i nie tylko.

Najstarszy, długo jedyny pomnik upamiętniający Powstanie Warszawskie, autorstwa Jana Małety, od lat był poprawiany, prowadzone były prace konserwatorskie, naprawcze, ponieważ jego stan techniczny (na skutek m.in. delikatnego materiału, z którego jest wykonany, warunków atmosferycznych, niestety - aktów wandalizmu itp. ) był w dramatycznym stanie technicznym.
Niestety, dotychczasowe działania nie przyniosły oczekiwanych rezultatów. Dlatego kiedy Miasto Słupsk otrzymało zewnętrzne dofinansowanie oraz znaleziono w miejskim budżecie odpowiednie środki mogliśmy dokonać kompleksowych prac, które na zawsze pozostawią oryginalny pomnik w odpowiednim stanie w bezpiecznym miejscu, a jego kopię upamiętniającą nie tylko Powstanie, ale i historię samego pomnika pozostawić w przestrzeni publicznej.

Jak wspominał Pan Janusz największe obawy w odniesieniu do prac konserwatorskich dot. demontażu zespołu figuralnego ( figury Powstańca, dziecka i orła) oraz płaskorzeźby Jezusa. Istniało ryzyko, że jeśli ruszy się pomnik, który jest z tak delikatnego materiału i w tak złym stanie technicznym może dojść do niekontrolowanego rozpadu na części. Podobnie w przypadku płaskorzeźby, która przeszła wiele ( początkowo na pomniku była to płaskorzeźba Jezusa, następnie była zmieniona na herb z gryfem, by znów po latach zastąpić ją wizerunkiem Chrystusa - była tak mocno osadzona, na tak mocnych zaczepach, że "można wyciągnąć ją było razem ze ścianą").
Na szczęście obie czynności wykonano z wielką pieczołowitością i starannością bez uszczerbku dla obu obiektów.
Pan Janusz przewiózł oryginalny pomnik do Szymanowic - gdzie kolejna ważna postać dla całego projektu, Pan Robert Sobociński, dokonał odlewu pomnika w brązie.

W czasie, w którym Pan Robert pracował nad odlewem, Pan Janusz projektował i wykonywał odwodnienie pomnika. Wynikało to z konieczności zabezpieczenia całego obiektu (w tym płyty, ściany i innych elementów) przed zaleganiem wody, która ma destrukcyjny wpływ na materiał. Dzięki przeprowadzonym pracom woda maksymalnie będzie odprowadzana z obiektu i nie będzie powodowała uszkodzeń. Pan Kazimierski skoncentrował się następnie nad maksymalnym przywróceniem pierwowzoru zespołu figuralnego i płaskorzeźby, z dbałością o najmniejsze szczegóły i najdrobniejsze elementy. Po poprawieniu rzeźbiarskim przez Pana Sobocińskiego i pieczołowitych pracach konserwatorsko-renowacyjnych przez Pana Kazimierskiego cały obiekt został ustawiony na postumencie w Izbie Pamięci na Starym Cmentarzu. Teraz, po odsoleniu pomnika, przeprowadzonych pracach konserwatorskich, ujednoliceniu struktury i przybliżeniu maksymalnie do oryginalnego koloru oryginalny Pomnik Pana Jana Małety będzie przez lata, w bezpiecznych warunkach, przebywał w Izbie Pamięci zachowując swoją strukturę i pamięć o tamtych wydarzeniach - tak powstańczych jak i historii naszego miasta i ludzi, którzy je budowali.
Podobnie, przygotowany odlew Pomnika, który stanął na Placu Powstańców Warszawskich został już zamontowany, wraz z tablicą informacyjną (w tym także w alfabecie Braille'a).

Pan Janusz Kazimierski dziś jest dumny z przeprowadzonych prac. Cieszy się też z fantastycznej współpracy z Panią Wandą Szpilewską, która była kierownikiem robót konserwatorskich oraz z nawiązanej przyjaźni ze wspaniałym rzeźbiarzem i architektem, Panem Robertem Sobocińskim.
Warto przytoczyć też fakt, że to nie pierwsza praca Pana Janusza na rzecz naszego miasta i samego pomnika Powstańców Warszawskich. Swoje życie związał z naszym miastem od początku lat 90. ( praca w Pracowni Konserwacji Zabytków). I właśnie pod koniec lat 90.prowadził pierwsze, drobne prace przy wspomnianym obiekcie. Oprócz tego swoje zdolności, umiejętności i wiedzę wykorzystywał w pracach konserwatorskich m.in.:
- w kościele w Kuleszewie, Duninowie, przy gdańskiej Katedrze
- prowadził prace przy kamienicach np. przy ul. Wileńskiej Sienkiewicza,
- prowadził prace w ratuszu, Hotelu Staromiejskim,
- pozbawioną całkowicie sztukaterii kamienicę przy ul. Wojska Polskiego 37 odtworzył przywracając przepiękne zdobienia za co otrzymał pierwszą w Polsce nagrodę na najlepiej odtworzoną, zmodernizowaną elewację.
Jest to tylko drobny wycinek z bogatej historii działalności mojego wczorajszego gościa. Nie sposób pominąć innego ważnego wyróżnienia - -Pan Kazimierski otrzymał Medal  Benemerenti od Papieża Franciszka (w 2018r.) za zasługi na rzecz kościoła katolickiego właśnie w zakresie jego prac na obiektach sakralnych.

Pani prezydent dziękowała serdecznie Panu Januszowi Kazimierskiemu za podjęcie się tego trudnego zadania, ale z tak fantastycznym efektem, które będzie służyło nam wszystkim. Dziękuje też każdemu, kto pomagał w prowadzeniu prac na oryginalnej rzeźbie i odlewie pomnika z brązu - choćby współpracownikom, m.in. Edwardowi Iwańskiemu z ratusza, który także włączył się w prowadzenie tych prac. To ważny czas dla miasta, które mogło w ten sposób zachować niezwykle cenny wycinek historii - kraju i nas, mieszkańców Słupska.